کتاب «دوران کودکی» زندگینامه خودنوشت «ماکسیم گورکی» است. دورانی غرق در فقر و سختی های وحشتناک که گورکی پنجساله را مهیای درک معنای زندگی روزمره در روسیه قرن نوزدهم میکند. مرگ زود هنگام پدر و زندگی با خانواده پرجمعیت مادری، حیات درونی دوران کودکی او را شکل میدهد. پدربزرگی کجخلق که او را تا حد بیهوشی کتک میزد و مادربزرگی مهربان و قصهگو که شبها در کنار تخت گورکی زانو میزد و زیر لب دعا میخواند. به قول خود گورکی: «از آن روزها توجهی آمیخته به ناراحتی و نگرانی به انسانها پیدا کردم، گویی پوست قلبم را کسی کنده باشد و از آن زمان قلبم در برابر رنج و توهین،حساسیتی عجیب پیدا کرد». ذهنی حساس و قلبی منقلب در جامعهای سرد و خشن، ما را یاد وجه اشتراک همهی نویسندگان میاندازد: رنج.
0 نظر